Page 18 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Όσον αφορά στην προσφυγή στη ∆ιαιτησία, σηµειώνεται ότι δεν υπάρχει διαχρονική τάση µείωσης του βαθµού προσφυγής, αλλά ετήσιες διακυµάνσεις και αυξοµειώσεις, που συνδέονται µε το «κλίµα» των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Το συνολικό ποσοστό «αποτυχίας» των απευθείας συλλογικών διαπραγµατεύσεων, που κατά την περίοδο 1992-2008 κυµαίνεται µεταξύ 25% και 40%, συγκρινόµενο µε το ποσοστό «αποτυχίας» της περιόδου 1974-1992, όπως αυτό µπορεί να περιγραφεί από το βαθµό προσφυγής στην τότε ∆ιαιτησία, η οποία οδηγούσε στην έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων, είναι αρκετά χαµηλότερο, καθώς την περίοδο 1974-1992 κυµαίνεται κατά µέσο όρο σε ποσοστό ανώτερο του 40%. Ταυτόχρονα όµως, η συγκριτική µείωσή του κατά την περίοδο 1992-2008 λόγω της εφαρµογής του Ν. 1876/90, δεν µπορεί να οδηγήσει σε συµπέρασµα περί εξάλειψης ενός σχετικά υψηλού βαθµού «αποτυχίας» στις απευθείας συλλογικές διαπραγµατεύσεις µεταξύ των µερών. Όµως, αυτό που έχει σε σηµαντικό βαθµό τροποποιηθεί την περίοδο εφαρµογής του Ν. 1876/90 είναι ο βαθµός διατήρησης / αναπαραγωγής και ο εναλλακτικός τρόπος αντιµετώπισης αυτής της «αποτυχίας» στις απευθείας συλλογικές διαπραγµατεύσεις µεταξύ των µερών. Η συνολική εικόνα που προκύπτει είναι ότι στην περίοδο εφαρµογής του Ν. 1876/90 υπάρχει ένας «πυρήνας» που περιλαµβάνει το 30% των συλλογικών ρυθµίσεων, οι οποίες χρειάζονται τις υπηρεσίες Μεσολάβησης του Ο.ΜΕ.∆., ένας στενότερος «πυρήνας» που περιλαµβάνει το 18-20% των συλλογικών ρυθµίσεων, οι οποίες χρειάζονται τις υπηρεσίες ∆ιαιτησίας του Ο.ΜΕ.∆., καθώς και ένας «κεντρικός πυρήνας» που περιλαµβάνει το 10-14% των συλλογικών ρυθµίσεων ετησίως, οι οποίες χρειάζονται την έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων εκ µέρους του Ο.ΜΕ.∆. Παρά τη σηµαντική πρόοδο που πραγµατοποιείται µε την εφαρµογή του Ν. 1876/90, έναντι του προηγούµενου συστήµατος του Ν. 3239/55 µε τα υψηλότατα ποσοστά των ∆ιαιτητικών Αποφάσεων επί του συνόλου των ρυθµίσεων, η ύπαρξη των ανωτέρω «πυρήνων» µπορεί να αξιολογηθεί ως ένδειξη δυσλειτουργίας των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, καθώς ναι µεν ο βαθµός αποτυχίας των ελεύθερων συλλογικών διαπραγµατεύσεων µειώνεται σταδιακά και από φάση σε φάση, µε την αξιοποίηση υπηρεσιών Μεσολάβησης και ∆ιαιτησίας του Ο.ΜΕ.∆., αλλά σε ένα µέρος από αυτές τις συλλογικές ρυθµίσεις, που αφορά το 10% των συλλογικών ρυθµίσεων, είναι συστηµατικά αναγκαία η έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων. Τα ευρήµατα της µελέτης, ως προς την προσφυγή σε υπηρεσίες Μεσολάβησης ανά είδος Σ.Σ.Ε., δείχνουν ότι, κατά την έννοια του Ν. 1876/90 και της Εισηγητικής Έκθεσης αυτού, συνολικά οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγµατεύσεις µεταξύ των µερών «αποτυγχάνουν» σε ποσοστό που κυµαίνεται ετησίως από 25% έως 40%, κατά την άσκηση του δικαιώµατος και της υποχρέωσης συλλογικής διαπραγµάτευσης. Όµως ο βαθµός «αποτυχίας» διαφέρει σηµαντικά ανά είδος Σ.Σ.Ε.. «Αποτυγχάνουν» σε ποσοστό 40 έως 70% στις Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε., στις οποίες τα ποσοστά αποτυχίας είναι υψηλότερα στην περίπτωση των Τοπικών Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. «Αποτυγχάνουν» σε ποσοστό 40 έως 50% στις Κλαδικές Σ.Σ.Ε. και «αποτυγχάνουν» σε ποσοστό 10 έως 20% στις Επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε. Είναι αξιοσηµείωτο ότι την περίοδο 2002-2006 το ποσοστό προσφυγής στη Μεσολάβηση για τη σύναψη Κλαδικών Σ.Σ.Ε. υπερβαίνει το ποσοστό προσφυγής στην Μεσολάβηση για τη σύναψη Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. Με άλλα λόγια, ο υψηλός βαθµός «αποτυχίας», που επί σειρά ετών χαρακτήριζε τις συλλογικές 18